Archive for blog

(Studie)keuzestress in de lente?

Het is lente; het seizoen van de keuzestress.

‘De wereld is de afgelopen decennia erg veranderd. Niet alleen is hij steeds complexer geworden, maar zijn complexiteit heeft gelijke tred gehouden met de toename van onze rijkdom- althans, hier in onze westerse wereld. We hebben steeds meer geld tot onze beschikking gekregen en worden steeds meer in beslag genomen door de keuzes die we hebben om dat geld uit te geven. Keuzestress is een begrip dat in mijn jeugd nog volkomen onbekend was.’
Uit ZEN en de kunst van het kijken – Han van den Boogaard

 

Een enorme rijkdom aan keuzes heeft jouw zoon of dochter:
Nu doorleren of eerst (nog) een jaar werken? Wat is een goede richting? Moet ik mij richten op wat bij mij past of moet ik me richten op waar vraag naar is? Wat past bij mij? Wat zijn mijn persoonlijke talenten? Waarom zou ik eigenlijk doorleren, als ik toch niet weet wat ik wil? Zal ik maar gewoon iets kiezen om van de vragen van mijn ouders en decaan af te zijn? Wil ik op reis van het geld van een bijbaantje, om mezelf te vinden en er hopelijk achter te komen wat ik wil? Etc. etc.

 

Het inschrijven voor vervolgopleidingen sluit op 1 mei, voor sommige opleidingen nog eerder. De klok staat op zomertijd en de dagen worden langer.
Hoog tijd om net als de natuur volop in ontwikkeling te gaan!

 

Maar dat is moeilijk als je niet weet welke kant je op wilt groeien.
Tijd nemen om te reflecteren – alleen en met anderen – gaat niet vanzelf.

Hoe doe je dat überhaupt terwijl de realiteit van de dag maar doorgaat?
Hoe maak je daar ruimte voor – terwijl je verslavende smartphone je afleidt van vragen als ‘Wie ben ik en wat wil ik?’

 

Meestal ziet keuzestress er bij jongeren anders uit dan bij volwassenen. Bij jongeren uit het zich als een ‘keuzeverlamming’: het uitstellen van het verdiepen in een (studie)keuze en alle gesprekken thuis daarover uit de weg gaan. Herken je dit?

 

Het is mijn expertise om dit samen met jongeren te doorbreken, op een leuke én professionele manier. In één middag help ik jouw zoon op dochter op weg. De talenten en drijfveren worden in beeld gebracht en we kijken naar mogelijke loopbaanrichtingen.

 

  • Wil je weten waarom het belangrijk is om keuzes te baseren op talenten en drijfveren? Lees dan dit artikel.

 

Weet jouw kind niet wat hij of zij wil?

Een groot probleem onder jongeren is dat ze niet weten wat ze willen, terwijl dat op een gegeven moment wel van ze wordt verwacht. “Ik weet niet wat ik wil” heeft een aantal veelvoorkomende uitwerkingen:

–       geen zin in school

–       onderpresteren op school, omdat het van leren en huiswerk nauwelijks komt

–       weinig ondernemend zijn

–       terughoudend in gesprekken zijn

–       nergens zin in hebben

–       gesprekken over studiekeuze vermijden

–       somberheid

–       onzekerheid

Herken je een van bovenstaande uitwerkingen bij je zoon of dochter?

 

Aan de basis van “Ik weet niet wat ik wil” ligt een gebrek aan aandacht en zelfcompassie. Dat heb ik geleerd in de jaren dat ik met jongeren werk. Aandacht van de buitenwereld en compassie voor zichzelf en anderen. De manier waarop jongeren naar zichzelf kijken maakt dat ze zeggen en ervaren “Ik weet niet wat ik wil”.

Huh, leg eens uit ‘gebrek aan aandacht en zelfcompassie’?
De kritische blik ontstaat gaande weg. Je groeit als kind op in een schoolsituatie waar kennis en vaardigheden worden opgedaan, maar waar amper zelfkennis wordt verworven en niet veel aandacht is voor het individu.
Je leert te oordelen over anderen en over jezelf. Je meet jezelf aan anderen, zonder te weten wat je zelf in huis hebt (bijvoorbeeld aan positieve eigenaardigheden, talenten, dromen en innerlijke motivatie) Je wordt steeds meer bekend met je eigen kritische stem en neemt deze op een gegeven moment voor waar aan.
Vaak weten jongeren best goed hun tekortkomingen te benoemen. De vaardigheden waar ze goed in zijn opnoemen, lukt henzelf en hun ouders ook nog best aardig. Bijvoorbeeld opnoemen waar ze voldoende voor staan op school.

Samenvatting
Door steeds te oordelen over jezelf, raakt wie je bent uit beeld. Je raakt vervreemd van jezelf en dan is het volstrekt logisch dat je zegt “Ik weet niet wat ik wil”.

Dat is toch ook zo voor volwassenen?
Ja, dat klopt. Wij zijn ook allemaal in zo’n setting opgegroeid, dus wellicht herken je jezelf of een kennis, vriend(in) van je wel in je zoon of dochter. Alleen wij hebben jaren lang hard gewerkt aan het opdoen van zelfinzicht, door trainingen, door bijscholing, wie weet met behulp van een coach tijdens een burn-out.

Praktisch oplossen
Vaak wordt de oplossing van “Ik weet niet wat ik wil” op praktisch gebied gezocht. Bijvoorbeeld door het maken van een huiswerkplanning, door je kind in te schrijven bij een huiswerkinstituut of door samen open dagen van vervolgopleidingen te bezoeken. Dit zijn stuk voor stuk goede interventies, maar veel ouders vertellen mij dat ze het gevoel hebben dat ze hun kind aan het sleuren zijn. Dat de motivatie niet van binnen komt bij hun zoon of dochter. Zelfs al slaagt hun kind hierdoor voor zijn/ haar examen, het is de vraag of het probleem “Ik weet niet wat ik wil”- met alle negatieve uitwerkingen- hiermee is opgelost.

Duurzaam oplossen
Door je kind aan te (laten) leren met interesse en zelfcompassie naar zichzelf te kijken, help je hem of haar te weten te komen wat hij of zij wil!

Wat kun je concreet doen?
Ouders willen graag dat het beter gaat met hun kind, dat het (weer) gelukkig wordt, dat het weer zin in dingen heeft.  Ik ben zelf ook moeder en weet hoe het is om het beste te willen voor je kind. Ook weet ik dat vrij van oordeel zijn en echt luisteren een flinke uitdaging kan zijn. Gelukkig zijn er tal van manieren en oefeningen om hieraan te werken.

Oefening per mail?
Wil je een oefening ontvangen om hiermee samen met je zoon of dochter aan de slag te gaan? Stuur dan een e-mail naar tamara@reflexconsult.nl, dan zorg ik dat de oefening jouw kant op komt.

 

Hartelijke groet,

 

Tamara Butter
Loopbaanprofessional

Wat niet oordelen met studiekeuze te maken heeft

Wat was jouw allerliefste wens voor het jaar 2017?

Wat ik vooral wens is dat kinderen en jongeren, waaronder natuurlijk ook jouw zoon of dochter, meer vertrouwen in zichzelf krijgen en gemotiveerd raken voor wat ze doen.

Ik vind het zo naar, maar vooral ook onnodig dat de meeste jongeren dat onvoldoende hebben, terwijl ze zo hun best doen.

Dag in dag uit omringd zijn door andere jongeren, met weinig vertrouwen in jezelf.
Jaar in jaar uit naar school gaan, met een heel wankele intrinsieke motivatie. En dan gevraagd worden wat je wilt gaan studeren en je vóór 1 mei 2017 in te schrijven.
Ga er maar aan staan.
Nee, het leven van een puber valt niet mee.

Gelukkig kan het anders!

Ik heb al vele artikelen geschreven over het belang van het ontdekken van de natuurlijke talenten en de drijfveren, al vóór er überhaupt naar mogelijke studies gekeken zou moeten worden.

In 2016 had ik het geluk een uniek programma ‘Kids Loopbaanleren’ te mogen ontwerpen en uitrollen op een basisschool, waarin hieraan vanaf groep vier heel doelgericht wordt gewerkt. Ik ben er van overtuigd dat dit de toekomst is: kinderen van jongs af aan leren naar binnen te kijken, over zichzelf na te denken. Zodat straks de vraag rondom de studiekeuze niet uit de lucht komt vallen.

Helaas hebben de jongeren (15 tot 25 jaar) van nu daar niets aan. Wél zijn zij erbij gebaat om dat nu alsnog te leren en te doen.

Tijdens het werken met jongeren is mij het afgelopen jaar opgevallen dat het ontzettend helpt voor het zelfvertrouwen van jongeren, als je je opstelt als een niet oordelende luisteraar.

Door alles wat ze te vertellen hebben te beluisteren, interessant te vinden en er op door te vragen en hen te helpen hun gedachten en gevoelens te ordenen, ontstaat iets heel moois. Ze ervaren hoe het zou zijn als zij zélf naar zichzelf zouden luisteren (interne dialoog, gedachten en gevoelens) zonder oordeel en hoe fijn dit is. Ook beseffen ze zich dat ze veel minder raar zijn dan ze dachten.

Dit lucht hen op en geeft een BOOST voor hun zelfvertrouwen, een onmisbare basis voor het maken van een studiekeuze.

Ik ben me er van bewust dat dit niet altijd makkelijk is als ouder. Zelf ben ik ook moeder en met mijn kinderen praat ik toch wel anders dan met de jongeren die in mijn praktijk komen als cliënt.

Ik help jullie hier graag bij, vele anderen gingen jullie naar tevredenheid voor. Bel of mail me om kennis te maken om te kijken of coaching bij mij/ Reflex Consult iets is voor jouw zoon of dochter.

 

Hartelijke groet,

 

Tamara Butter
Loopbaanprofessional Reflex Consult
t: 06-26112086
e: tamara@reflexconsult.nl

Geld of geluk?

Heb je al gehoord van ‘Happy is the new rich’? (*) Voor jonge mensen is gelukkig zijn belangrijker dan heel rijk zijn. Onderaan dit artikel staat een link naar een TV programma hier over.

Een van de ingrediënten van een gelukkig leven is werk doen dat past bij je eigenheid, bij wie je bent.

Om voor elkaar te krijgen dat je werk een van de ‘geluk-gevende-factoren’ in je leven wordt, is het van belang goed te weten wie je bent (o.a. talenten en motivatie) en wat je belangrijk vindt (o.a. waarden). En zo is het ook met het kiezen van een studie. Jouw zoon of dochter kan alleen een goede studiekeuze maken als hij of zij helder is over zichzelf: talenten, motivatie, wat vindt hij/zij belangrijk?

In de gesprekken die ik met jongeren (15-21 jaar) heb, merk ik vaak dat het de eerste keer is dat ze over zichzelf beginnen na te denken. Bij het maken van de uiteindelijke studiekeuze levert juist die zelfreflectie hen veel op.

Het is blijkbaar heel lastig voor jongeren om zelfstandig een begin te maken aan het ‘naar binnen kijken’, het gaan reflecteren op zichzelf. Helemaal als hij of zij onder druk een studiekeuze moet maken en ook nog eens examen moet doen. Hoe komt dat?

Vier mogelijke oorzaken

1.    Je zoon of dochter heeft het niet van jongs af aan geleerd.

2.    Je hebt als ouders niet goed geleerd hoe je je kind hierbij kunt begeleiden.

3.    De middelbare school van je kind heeft jou als ouder niet sterk betrokken bij het LOB-programma (LOB staat voor loopbaan oriëntatie begeleiding) dat je kind daar krijgt. Wel word je betrokken over cijfers en op gesprek gevraagd als er iets niet goed gaat.

4.    Het LOB-programma van de school van je kind focust te veel en te snel op het onderzoeken van externe mogelijkheden (beroepen/ studies) en heel weinig op het kind zelf. Helaas is dit meestal het geval.

Ik heb het al vaker gezegd: het is zo jammer dat kinderen vele duizenden uren naar school gaan en daar van alles leren over allerlei onderwerpen, maar nogal weinig over zichzelf.

Gelukkig is er een nieuwe beweging binnen het onderwijs: loopbaanleren. Het is inspirerend om te zien dat er op jongere leeftijd meer aandacht komt voor de talenten en eigenheid van kinderen. Met een basisschool in Rotterdam ben ik een leerlijn aan het ontwikkelen voor dit loopbaanleren. Het is dankbaar werk om te pionieren op dit gebied.

Dan kunnen we kinderen al vanaf jonge leeftijd iets over zichzelf laten leren, zodat ze later beter weten wat bij ze past. En zo meer kans hebben om gelukkig te worden en te blijven. Immers: Happy is the new rich!

Daarbij hoef je niet te kiezen tussen geld of geluk, want als je kiest wat bij je past, kun je toch je geld verdienen. Als je werk doet dat bij je past, dan straalt dat van je af en dat trekt banen, werk, opdrachtgevers en klanten aan. Kijk bovendien naar de succesvolle bedrijven die ‘Happy is the new rich’ als salesmodel gebruiken.

Ik ben heel benieuwd hoe jij denkt over ‘Happy is the new rich’ en over het maken van keuzes die passen bij jezelf. Ik lees het graag!

 

Hartelijke groet,

 

Tamara Butter

Loopbaanprofessional Reflex Consult

 

(*) wil je meer weten over ‘Happy is the new rich’? Kijk dan de Tegenlicht documentaire van 3 april ’16, die de VPRO hierover maakte: ‘Het rendement van geluk’. Daarin wordt duidelijk dat sommige bedrijven hiervan zelfs hun business model hebben gemaakt.

3 voordelen voor jouw zoon of dochter

Als je een grote keuze moet maken, zoals de studiekeuze dat is voor jouw zoon of dochter, dan wil je er graag achter komen wat de juiste keuze is. Je zoekt naar een soort objectieve waarheid, waardoor je niet de foute keuze hoeft te maken en later geen spijt zal krijgen.

Wanneer je op die manier probeert een (studie)keuze te maken, kijk je vooral naar buiten.
Je gaat meteen kijken naar de verschillende opties waar uit te kiezen valt, zoals profielen, studies, steden, studentenverenigingen, kamer-aanbod, kosten etc.

Maar is het juist ontzettend moeilijk om daar helderheid over te krijgen, zonder eerst naar binnen te kijken. Zie hierover ook mijn vorige artikel.

We vergeten vaak te kijken wat voor ons belangrijk is bij het maken van een keuze.
Wat zijn onze criteria eigenlijk?
We vergeten te kijken vanuit de vragen: ‘Wat zijn mijn talenten? Wat vind ik belangrijk om aan bij te dragen? Waar krijg ik energie van? Waar kan ik absoluut niet tegen? Wat zijn mijn natuurlijke kwaliteiten?’
We zijn het simpelweg niet gewend en veel scholen zijn er niet op toegerust om hun leerlingen hierin te begeleiden.

Terwijl jongeren daar wel behoefte aan hebben. Om naar binnen te gaan: écht gezien te worden en om zichzelf te leren zien.

Bijna alle jongeren hebben problemen met zelfvertrouwen, motivatie en daardoor ook met het maken van de studiekeuze. Alleen wordt daar vaak geen actie op ondernomen.

Best gek, dat we denken dat jongeren daar zelf wel uit zouden moeten kunnen komen, met de vaak minimale hulp vanuit school. En dan en passant ook nog even een toekomstpad dienen uit te stippelen. En niet te vergeten op tijd een studiekeuze te maken.

Jongeren hebben geen coaching nodig, lijkt de stelling. Mensen die later in hun leven in een burn-out zitten, die hebben wel coaching nodig.

Terwijl we op andere fronten zo veel tijd en middelen investeren in onze kinderen. Het begint met de beste crèches, de eerste dure kinderschoenen, dan volgen de partijtjes en steeds grotere cadeaux, clubjes, vakantiekampen en extra’s zoals bijvoorbeeld een bril of een beugel.

Maar begeleiding in de vorm van coaching, dat is nog geen gemeengoed.

Terwijl je er veel mogelijke problemen mee kunt voorkomen. De drie voordelen, de belangrijkste zaken, die jongeren kunnen verkrijgen uit coaching bij het naar binnen kijken zijn (1.) Zelfvertrouwen en (2.) Motivatie. Dat zal ze hun hele leven wat blijven opleveren, en op korte termijn ook zorgen voor een gefundeerde (3.) Studiekeuze.

Zou het kunnen dat jongeren meer hebben aan coaching dan aan nog meer nieuwe spullen? Ik ben benieuwd wat jij denkt.

Als de tijd begint te dringen (studiekeuze)

Doet jouw kind dit jaar eindexamen en begint de tijd voor een goede studiekeuze te dringen?

Uitstellen, daar zijn middelbare scholieren en studenten heel goed in. In een eerder artikel schreef ik over keuze strategieën. Daarin bleek dat maar liefst 70% van de jongeren de ‘uitstellende keuze strategie’ hanteert. Zeventig jongeren per honderd!

Hoe ga je daar als ouder mee om? Veel ouders focussen op het bezoeken van open dagen, in hun pogingen om het kind te laten stoppen met uitstellen. Hun kind aan te moedigen of verplichten om naar open dagen te gaan, levert alleen niet altijd het gewenste resultaat op.

Zo was het ook voor Mila. (5 VWO) Nadat ze thuiskwam van een open dag bij een grote universiteit in het midden van het land was ze nog geen stap verder. Ze had de open dag ook als onprettig ervaren, omdat ze zich te onzeker voelde over wat ze nou wilde. Ze kon dus geen goede vragen stellen en had nergens leuk contact gehad. Dit maakt dat ze geen zin had om andere open dagen te bezoeken, en zich überhaupt nog in mogelijke opleidingen te verdiepen.

Ik geloof dat er een veel effectievere manier is om te stoppen met uitstellen. En dit heb ik keer op keer bewezen gezien. Die manier is starten met:
Naar binnen kijken.

En vooral: naar binnen kijken in plaats van naar buiten te kijken.

Naar buiten kijken is:
Kijken wat er allemaal voor studies en opleidingsinstituten zijn om uit te kiezen. Staan ze hoog aangeschreven, wordt er ook engelstalig lesgegeven, en zijn er in die richting wel een beetje banen te krijgen? Welke studentensteden zijn leuk en wat zijn de kosten eigenlijk zijn om daar te wonen? Allemaal valide vragen, maar dat komt allemaal echt pas later aan bod, pas na het naar binnen kijken.

Naar binnen kijken is:
Aandacht besteden aan je eigen voorkeuren en mening. Wat vind ik leuk om te doen, waar word ik blij van? Of, wat heel vaak op hetzelfde neerkomt, waar ben ik goed in, waar wil ik meer over weten? En dan bedoel ik niet per se de vakken op school en je cijferlijst, maar je dingen afvragen als: aan welke uitdagingen in de wereld wil ik later een bijdrage leveren? Waar kom ik van nature voor in beweging?

Naar binnen kijken is niet altijd even gebruikelijk voor jongeren, die soms zo gericht zijn op de buitenkant. En neem het ze eens kwalijk, met alle (social) media en commercie die dat kunnen versterken.

Het kan dus lastig zijn om (soms voor het eerst in je leven) naar binnen te gaan kijken.

Je kunt je zoon of dochter helpen door gebruik te maken van de tips uit eerdere artikelen op mijn blog.

Of, als de tijd dringt, dan kun je ze met mij aan de slag laten gaan. Wil je overleggen of dit het juiste is voor jouw kind? Laat het me weten, dan plannen we een belafspraak.

Hartelijke groet,

 

Tamara Butter
Loopbaanprofessional Reflex Consult

 

Ken je iemand voor wie dit artikel interessant kan zijn? Stuur dit artikel dan graag aan hen door. 

Wat heeft Google te maken met studiekeuze?

Herinner jij je nog hoe het was om puber te zijn? Voelde je je onbegrepen, of had je wel eens het idee dat je ouders je onder druk zetten over je toekomst?

Pubers hebben een sterke antenne voor de druk van wat er van ze verwacht wordt. Tijdens een gesprek met hun ouders, krijgen ze al heel snel het gevoel dat ze iets zouden moeten (een studierichting kiezen, open dagen bezoeken, websites van opleidingen vergelijken etc.) Daar reageren pubers dan allergisch op, omdat ze er simpelweg nog niet aan toe zijn. Het gesprek stokt en de ouders zitten met de handen in het haar.

Als je jouw kind goed wilt begeleiden bij zijn studiekeuze, dan is het van belang dat je je bewust bent van je eigen verwachtingen over je kind. Ook moet je helder zijn over je mening (lees: oordeel) over hoe je kind wel of niet met de keuze bezig is. Jouw verwachtingen en meningen klinken namelijk hoe dan ook door in de gesprekken die je probeert te hebben.

Elke ouder die ik tot nu toe gesproken heb vindt het ontzettend belangrijk dat hun kind iets gaat kiezen dat bij hem of haar past. Ze willen hun kind helpen om tot een goede keuze te komen. Maar hoe haal je de druk weg en zorg ervoor dat je nader tot elkaar komt?

Je kunt eerlijk zijn over je verwachtingen en meningen, dat scheelt al een hoop, maar het is ook belangrijk om de juiste vragen te stellen.

Onlangs las ik dit citaat van iemand van Google Global Education(*):
“Vraag kinderen niet wat ze willen worden als ze groot zijn, maar vraag ze welke problemen ze zouden willen oplossen. Dit verandert het gesprek van ‘Voor wie zou ik willen werken?’ naar ‘Wat heb ik nodig om te leren om dat te kunnen doen’.”

Dit is een hele goede manier van vragen stellen die de druk weg kan halen. Op deze manier kan het gesprek interessant worden. Je kunt in die geest bijvoorbeeld ook vragen: Wat vind jij niet goed gaan in de wereld? Of: Waar zou jij aan bij willen dragen?

Probeer hier echte gesprekken over te hebben en niet te snel de koppeling te willen maken naar het precieze beroep of welke opleiding daarbij past.

Hou wel rekening met omstandigheden.
Ga niet tegenover elkaar aan tafel zitten, maar praat bij voorkeur tijdens een lange autorit, een grote afwas of een wandeling.

Wanneer je puber reageert met “Weet ik veel”, laat het dan stil vallen en zeg iets als “Goh, vertel”. Geef je kind wat ruimte om op stoom te komen.

Probeer het uit! En laat me weten hoe het je vergaan is.

Wil je hulp bij de begeleiding, investeer dan in je kind en meldt hem of haar aan voor een individuele 1 daagse training . In de training vindt hij of zij de motivatie om met het studiekeuzeproces aan de gang te gaan, zonder dat jij er telkens aan hoeft te trekken.

Hartelijke groet,

Tamara Butter
Loopbaanprofessional Reflex Consult

 

(*): Don’t ask kids what they would like to be when they grow up but what problems do they want to solve. This changes the converstation from who do I want to work for, to what do i need to learn to be able to do that.
Jaime Casap, Google Global Education Evangelist (gezien op LinkedIn)

Hou toch eens op met uitstellen!

Maak jij je ook wel eens zorgen, omdat je zoon of dochter niet echt met zijn of haar studiekeuze bezig is?
Verreweg de meeste jongeren stellen het zo veel mogelijk uit en willen er thuis slechts mondjesmaat over praten.

Als ouder wil je graag meedenken en bijdragen aan de toekomst van je kind. Zou het niet heerlijk zijn als je kind nou eindelijk eens actief aan de slag zou gaan met het oriënteren op open dagen en verschillende opleidingen die hem of haar interesseren? “Het is net of mijn dochter niet door heeft dat ze zich op tijd in moet schrijven” zei een vader pas tegen me.

Inderdaad, er moet op tijd ingeschreven worden. (vóór 1 mei 2016)
Daarnaast zijn er nog allerlei praktische zaken om je in te verdiepen zoals het leenstelsel, inschrijfprocedures, matching, proef studeren, snuffelstages, meeloopdagen etc.

Ik heb goed nieuws voor je:
Als je kind nog erg aan het uitstellen is, dan is de praktische kant nog niet aan de orde. Je mag het voorlopig loslaten. Sterker nog, het is belangrijk om niet alvast met de praktische kant te beginnen. Hieronder leg ik je uit waarom.

Essentieel
Wat namelijk essentieel is om mee te beginnen als het gaat om studiekeuzebegeleiding:
dat je kind weet welke persoonlijke talenten en kwaliteiten het heeft.
dat je kind weet wat het motiveert, wat zijn of haar centrale drijfveren zijn. Dat waar we van nature warm voor lopen.

Concreet
Een onderdeel van de concrete uitwerking hiervan kan bijvoorbeeld zijn dat Havo 5 leerling Joost, van 17 jaar oud, van zichzelf ontdekt dat hij
1. tactvol, sociaal en rijk aan ideeën is en verbanden kan leggen
2. een heel sterke drijfveer tot vernieuwing heeft en daarnaast ook zichzelf wil ontwikkelen en wil puzzelen om complexe problemen op te lossen.

Basis
De persoonlijke talenten en drijfveren vormen de basis van de te maken keuze. Zonder die basis is het haast onmogelijk voor je zoon of dochter om een studie te kiezen die bij hem of haar past en waar hij of zij later succesvol in kan worden.

Overslaan
Helaas worden deze basisstappen nogal eens overgeslagen. De jongeren zijn dan nog te onzeker over zichzelf om aan de studiekeuze te starten en stellen eindeloos uit. Veel begeleiders en ouders focussen met de beste bedoelingen- te snel op de praktische kant van studiekeuze. ‘Moet je niet eens naar een open dag, welke opleidingen zijn er allemaal, hoe staan ze aangeschreven, naar welke stad ga je, in welke taal wordt de opleiding gegeven, hoe is de banenmarkt voor de richting?’ zijn veel voorkomende gedachten bij ouders in deze kwestie.
Dan sta je al een bruidsjurk te passen voor je überhaupt verliefd bent.

Omdenken
Pas als de studiekiezer helder is over zichzelf- dus de kwaliteiten en de motivatie, zou de praktische kant van de studiekeuze actueel moeten worden. Daarvoor is het slechts een vertroebelende afleiding. Als je weet wat bij je past en wat je wilt, wordt de praktische kant overzichtelijk. Als je helder bent over jezelf, is de studiekeuze zo gemaakt.

1 tip om hier aan te werken
Vraag eens aan je kind wat hij of zij leuk vindt aan de dingen die hij of zij graag doet. Ga met een open mind in gesprek en bevestig aan je zoon of dochter wat je hoort.

Hulp
Merk je dat hij of zij verdere begeleiding nodig heeft bij het verhelderen van zijn of haar zelfbeeld? Ga dan bij jezelf na: kan ik die begeleiding bieden? Of wordt het vanuit school al heel goed geregeld?

Twijfel je hieraan, stuur dan een mail aan tamara@reflexconsult.nl met een cijfer tussen de 1 en 10, waarbij 1 staat voor ‘geen begeleiding nodig’ en 10 voor ‘heel erg hard begeleiding nodig’.
Ik zal gesprekken verloten onder de mensen die gereageerd hebben.

Hartelijke groet,

Tamara Butter
Loopbaanprofessional Reflex Consult

Welke keuzestrategie heeft jouw zoon of dochter?

Er zijn allerlei verschillende manieren van kiezen. In dit artikel zal ik je uitleggen hoe dat zit in het kader van de studiekeuze van je kind.

Onlangs is er onderzoek gedaan naar keuzestrategieën onder jongeren (*).
De onderzoekers hebben drie strategieën gedefinieerd, te weten:
Strategie 1:         Doelgericht
Strategie 2:         Zekerheid zoekend
Strategie 3:         Uitstellend

Strategie 1: Doelgericht
De jongeren die kiezen volgens deze eerste strategie zijn vooral gericht op specifieke beroepen en weten al vrij snel welke studie zij moeten kiezen. Slechts 10% van de jongeren hanteert deze keuzestrategie.

Strategie 2: Zekerheid zoekend
20% van de jongeren gebruikt deze strategie. Hierbij moet je denken het kiezen van een baan of studie waar je zeker goed je brood mee kan verdienen.

Strategie 3: Uitstellend
Nu wordt het interessant: de overige 70 % hanteert de uitstellende keuzestrategie. Dat zijn 7 van de 10 jongens en meisjes, die hun studiekeuze uitstellen! Het gaat hierbij niet alleen om studiekeuze. Ook tijdens of na een tussenjaar komen ze uit zichzelf niet verder met hun keuze, omdat ze er niet bewust mee bezig zijn gegaan. Deze jongeren weten vaak tijdens hun eerste studiejaar ook nog niet goed wat ze willen.

Welke keuzestrategie denk je dat jouw kind toepast? Er is een grote kans dat hij of zij de uitstellende strategie volgt. Voor veel ouders is het enorm frustrerend wanneer kinderen uitstellen, juist omdat de ouders zelf het belang van de studiekeuze voelen. Ouders zeggen vaak: “Het maakt me niet uit wat mijn dochter kiest, als ze maar iets kiest of ermee aan de slag gaat”.

Hoe krijgen we die uitstellende jongeren in beweging? Hoe kunnen we ze helpen? Het valt of staat bij de route die gekozen wordt om de studiekeuze te benaderen.

Belangrijke tip:
Ga met deze jongeren alsjeblieft geen trouwjurk passen voordat ze überhaupt verliefd zijn.
Met andere woorden: begin niet over open dagen of studies, voordat er goede gesprekken zijn geweest met het kind zelf. Jongeren hebben het nodig om te praten over wat ze motiveert, over waardoor hij of zij in beweging komt. Om te praten over waar hij of zij graag aan wil bijdragen. Over waar zijn of haar talenten liggen. Over zijn of haar dromen. Over wat hij of zij belangrijk vindt in het leven. Zoals Huub Nelis van Young Works (*) zegt: “Iedereen is ergens voor gemotiveerd”.

Een geruststelling voor ouders van uitstellende jongeren, die misschien denken dat ouders wiens kind kiest volgens strategie 1 of 2  geluk hebben.
Bij keuzestrategie 2 (zekerheid zoekend) blijkt de hoogste uitval in het eerste jaar te horen. De studie valt vaak tegen, en dan geeft een lange termijn beloning van buitenaf (een goed salaris in de toekomst) onvoldoende motivatie om te studeren voor de benodigde studiepunten.
Bij strategie 1 (doelgericht) is de grootste valkuil dat de verwachtingen van de jongere later niet blijken te kloppen met de realiteit. Om echt doelgericht te kiezen is het nodig om de verwachtingen te toetsen aan de dagelijkse realiteit van het gekozen beroep of de studie. Een manier om dat te doen is om een dag mee te lopen met iemand die het gekozen beroep al uitvoert.

Bij alle strategieën is het dus belangrijk om na te gaan hoe het zit met de motivatie en talenten van het kind. Ook jouw zoon of dochter heeft het nodig om van binnenuit gemotiveerd te raken om iets te gaan doen. Om een studie te kiezen en die ook echt met plezier en succes te gaan volbrengen.

Zoek je hier als ouder hulp bij, dan kun je kans maken op een studiekeuze-sessieVia deze link kun je je opgeven.

Hartelijke groet,

Tamara Butter
Loopbaanprofessional Reflex Consult

 

* Bronvermelding: Huub Nelis sept. 2015, Bureau Young Works. Van het boek ‘Motivatie binnenstebuiten’, auteurs Huub Nelis en Yvonne van Sark.

“Ze moeten het zelf maar beslissen”

“Studiekeuze? Oh, daar houd ik me helemaal buiten.”, zei Josefien toen ik haar vroeg naar de studiekeuze van haar zoon Matthijs (17 jaar oud en zit in 6 VWO)

Ze had wel geprobeerd er met hem over te praten, maar dat wilde hij eigenlijk niet en die gesprekken liepen op niets uit. Ze wist dat hij geen afspraak met zijn decaan had gemaakt en hij gaf keer op keer aan dat hij geen hulp nodig had. Dus ze begon de gesprekken te mijden. Is dit herkenbaar voor jou als ouder?

Erover pratend met vriendinnen kreeg ze reacties als “Ieder kind heeft recht op experimenteren, dat hebben wij toch vroeger ook gedaan, Josefien?” en “Hij is volgend jaar volwassen hoor en hij moet echt gaan leren om op eigen benen te staan” en “Al is het moeilijk voor je, je moet hem toch gaan loslaten en zijn weg laten gaan”.

Klopt dat wel? Is het de kroon op haar werk als ouder als Matthijs 18 wordt en zijn diploma op zak heeft? Stopt haar betrokkenheid daar en hoeft ze hem daarom nu al niet meer te helpen bij zijn keuzes?

Het probleem was juist:
Het was geen beslissing geweest om haar zoon zijn eigen boontjes te laten doppen, maar ze had haar gevoel van machteloosheid over het mislukken van de studiekeuze-gesprekken laten winnen.

Hiermee wil ik je waarschuwen voor een mega valkuil van ouders van kinderen in de studiekeuzeleeftijd. Namelijk denken dat je kind het allemaal maar zelf moet kunnen.

Natuurlijk heeft elke jongere recht op experimenteren, dat juich ik ook zeker toe. ‘Learning by doing’ is een heel krachtige manier om er achter te komen wat wel en vooral wat NIET bij je past.

Maar uit eigen ervaring weet ik ook dat het jaren kan duren voordat je daarachter komt. Het is helemaal niet ongebruikelijk om daar pas rond je 35ste achter komen.

Bovendien is de ‘trial-&-error-methode’ van een aantal keer van studie veranderen tegenwoordig heel prijzig. De vroegere studiefinanciering is immers omgezet in een lening  genaamd ‘studievoorschot’.

Maar vooral: de onzekerheid die jouw zoon of dochter nu als puber ervaart, duurt onnodig lang voort. Deze onzekerheid is ook de reden dat ze vaak zo verdedigend reageren in de studiekeuze-gesprekken. (lees in dit kader het artikel ‘Het gaat helemaal niet over de studiekeuze’)

Ik ben 100% voor zelfstandigheid en zelfredzaamheid van jongeren, alleen de vraag is of hij of zij daarop toegerust is. Leiden middelbare scholen jongeren op tot zelfstandige individuen, die zichzelf goed kennen en hebben geleerd keuzes te maken?

Daar is nog heel veel winst te behalen.

Jongeren tot 25 jaar hebben het nodig om goed begeleid te worden. Als ouder ben je de belangrijkste persoon van invloed bij de studiekeuze. Belangrijker dan docenten, mentoren, decanen en vrienden.
Het is dus zaak dat je leert hoe je je kind goed kunt begeleiden, of dat iemand je helpt met de begeleiding.

Reflex Consult geeft interactieve ouderavonden op middelbare scholen om juist daarbij te helpen. Laat me alsjeblieft weten als je denkt dat jullie school daar baat bij zou hebben (mail naar tamara@reflexconsult.nl), dan leg ik contact met hen.

Hartelijke groet,

Tamara Butter
Loopbaanprofessional Reflex Consult

« Older Entries